به نقل از «ایسنا»

ملکه اردن: مخالفان آتش‌بس «مرگ» را نادیده می‌گیرند/ اسرائیل نماینده همه یهودیان جهان نیست

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۴۱۴۲۲

ملکه اردن با تاکید بر لزوم توقف فوری حملات رژیم صهیونیستی علیه غزه، دستور این رژیم به فلسطینیان برای ترک غزه را «آوارگی اجباری» فلسطینی‌ها توصیف و تاکید کرد که مخالفان آتش‌بس در غزه، مرگ غیرنظامیان را نادیده می‌گیرند.

به گزارش ایسنا، رانیا آل‌ عبدالله، ملکه اردن در گفت‌وگو با شبکه سی‌ان‌ان خواستار آتش بس در جنگ اسرائیل علیه غزه شد و گفت که حفاظت از جان فلسطینی‌ها به معنای «یهودی ستیزی» یا »طرفداری تروریسم» نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ملکه اردن تصریح کرد: اجازه دهید خیلی خیلی واضح بگویم. طرفدار فلسطین بودن به معنای یهودستیزی نیست، طرفدار فلسطین بودن به این معنی نیست که طرفدار حماس یا تروریسم هستید. اما آنچه در سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم، اتهام یهودی‌ستیزی است که به منظور خاموش کردن هرگونه انتقاد از اسرائیل استفاده می‌شود.

وی ادامه داد: من می‌خواهم به طور قاطع و از صمیم قلب یهودی ستیزی و اسلام هراسی را محکوم کنم. اما به‌علاوه می‌خواهم به همه یادآوری کنم که اسرائیل نماینده همه یهودیان در سراسر جهان نیست. اسرائیل به تنهایی مسئول جنایات خود است.

رژیم صهیونیستی پس از حملات هفت اکتبر جبهه مقاومت فلسطین (حماس) که کنترل غزه را در دست دارد، علیه این منطقه «محاصره کامل» اعلام و حملات سهمگینی را علیه غیرنظامیان فلسطینی آغاز کرده است.

اقدام رژیم صهیونیستی برای محاصره و بمباران غزه سبب شده است تا این منطقه در طول نزدیک به یک ماه گذشته شاهد حملات هوایی بی امان و محاصره تدارکات حیاتی برای ۲.۲ میلیون نفری باشد که در این باریکه زندگی می‌کنند. به گفته وزیر بهداشت فلسطین در رام الله، تا روز یک‌شنبه (دیروز) بیش از ۹۷۰۰ نفر در نتیجه حملات رژیم صهیونیستی کشته شده‌اند.

رهبران کشورهای عربی در نشست روز شنبه با حضور آنتونی بلینکن، وزیر امورخارجه آمریکا خواستار آتش بس فوری در غزه شدند، در حالی‌که بلینکن بار دیگر موضع آمریکا را تکرار کرد که آتش بس به حماس فرصت می‌دهد تا برای حمله دیگری به اسرائیل سازماندهی مجدد کند.

ایالات متحده خواستار «وقفه‌های بشردوستانه» در نبرد برای ارسال کمک به فلسطینیان است، اما گیلعاد اردان، سفیر رژیم صهیونیستی در سازمان ملل روز یک‌شنبه مدعی شد که نیازی به توقف نیست، چراکه «بحران انسانی وجود ندارد»!

ملکه رانیا در ادامه مصاحبه خود به سی‌ان‌ان گفت که ادعاهایی مبنی بر اینکه آتش بس حملات بیشتر حماس را ممکن می‌کند، مرگ غیرنظامیان را «تأیید و توجیه» می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: من می‌دانم که برخی از مخالفان آتش‌بس استدلال می‌کنند که این آتش‌بس به حماس کمک خواهد کرد. با این حال، احساس می‌کنم که آنها در این استدلال، اساساً مرگ را نادیده می‌گیرند، در واقع حتی مرگ هزاران غیرنظامی را تأیید و توجیه می‌کنند و این، فقط از نظر اخلاقی مذموم است.

مایکل هرتزوگ، سفیر رژیم صهیونیستی در ایالات متحده روز یک‌شنبه در گفت‌وگو با شبکه سی‌بی‌اس مدعی شد که اسرائیل «تمام تلاش‌ خود را انجام می‌دهد» تا جمعیت غیرنظامی غزه را «از مسیر آسیب خارج کند».

اما ملکه رانیا تاکید کرد که ادعای اسرائیل مبنی بر تلاش برای محافظت از غیرنظامیان «توهین به شعور و آگاهی یک فرد» است.

او گفت: وقتی از ۱.۱ میلیون نفر خواسته می‌شود که خانه‌های خود را ترک کنند یا خطر مرگ را به جان بخرند، این محافظت از غیرنظامیان نیست، بلکه آوارگی اجباری است.

رانیا در ادامه تصریح کرد که از نظر او دستور تخلیه به نفع غزه نیست، بلکه تلاشی برای «مشروعیت بخشیدن به اقدامات آنها» است.

رژیم صهیونیستی بارها از غیرنظامیان فلسطینی خواسته است تا به سمت جنوب نوار غزه حرکت کنند، زیرا حملات هوایی و زمینی خود را در سراسر منطقه تشدید می‌کند.

جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده هفته گذشته نسبت به آمار مرگ و میر ارائه شده توسط وزارت بهداشت غزه تحت کنترل حماس ابراز تردید کرد.

رانیا آل عبدالله در پاسخ به سوالی درباره این موضع گفت که این یک تبلیغات مبتنی بر «استاندارد اسرائیلی» است.

وی خاطرنشان کرد: آنها با تلاش برای کم نشان دادن پیامدهای وحشتناک اقدامات خود، تلاش برای بی اهمیت نشان دادن جایگاه انسانی فلسطینیان و حساسیت‌زدایی از مردم نسبت به رنج‌هایشان تلاش می‌کنند خود را تبرئه و بیننده را توجیه کنند.

ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن روز یکشنبه گفت که یک بسته کمک پزشکی را به بیمارستان صحرایی اردن در غزه فرستاده است و این کشور هفته گذشته نیز سفیر خود از سرزمین‌های اشغالی را به دلیل جنگ علیه غزه فراخواند.

ملکه رانیا همچنین این سوال را مطرح کرد که چند نفر دیگر باید بمیرند تا «وجدان جهانی ما بیدار شود؟»

وی افزود: تنها چیزی که آنها می‌خواهند بشنوند عذرخواهی فلسطینیان است. تو بمباران می‌شوی، این تقصیر توست! شما گرسنه می‌شوید، این تقصیر شماست! شما جرأت می‌کنید در سرزمین‌های اشغالی به دنیا بیایید، این تقصیر شماست! تماشای رنج بشری غیرقابل تحمل است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: غزه حمله اسرائیل به غزه فلسطين اردن حمله رژیم صهیونیستی به غزه حماس آمريكا جنبش حماس عملیات طوفان الاقصی عملیات طوفان الاقصی رژيم صهيونيستی حمله به غزه فلسطين ملکه اردن روز یک آتش بس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۴۱۴۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا اعراب در مقابل ایران، هوای اسرائیل را دارند؟

استیون کوک، ستون نویس و نویسنده کتاب "پایان جاه طلبی: گذشته، حال و آینده آمریکا در خاورمیانه" در فارن پالیسی نوشت: آیا رهبران کشور‌های عربی هوای اسرائیل را دارند؟ اگر کسی نگاهی به تحلیل‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی در خصوص تلاش‌های ترکیبی دولت‌های اسرائیل، آمریکا، بریتانیا، فرانسه، اردن و احتمالا سایر دولت‌های عربی برای ناکام گذاشتن حملات موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل بیاندازد، چنین برداشتی خواهد کرد. گروهی از تحلیلگران، اسرائیلی‌ها و فعالان طرفدار اسرائیل دوست دارند چنین تحلیلی را باور کنند.

به گزارش انتخاب، اما افسوس که این ادعا تا حد زیادی اغراق آمیز است. آخر هفته گذشته در بردارنده تحولات بسیاری بود، اما تقویت همکاری‌های عربی اسرائیلی جز تحولات سپیده دم"خاورمیانه جدید" نبود.

تهاجم نظامی ویرانبار اسرائیل به نواز غزه در طی ۶ ماه گذشته فشار زیادی بر روابط این کشور با دولت‌های عربی به ویژه اردن و مصر وارد آورده است. از بین دولت‌های عربی‌ای که دارای روابط دیپلماتیک با اسرائیل هستند، سفرای مراکش، مصر و امارات همچنان در تل آویو حضور دارند، اما پس از کشته شدن ۷ عضو سازمان غیرانتفاعی آشپزخانه مرکزی جهان، ابوظبی هماهنگی خود در زمینه کمک‌های بشردوستانه را با اسرائیل به حالت تعلیق درآورده است. با این حال همچنان پس از همه این خشونت‌ها و تنش‌های دیپلماتیک، خبرنگاران و تحلیلگران این سوال را مطرح می‌کنند که آیا توافقات ابراهیم، که با وساطت دولت ترامپ به عادی سازی روابط بین اسرائیل و چند کشور عرب حاشیه خلیج فارس منجر شد اکنون مرده است یا نه.

یک دلیل وجود دارد که چرا هماهنگی‌های امنیتی منطقه‌ای در آخر هفته گذشته با رهبری فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) حائز اهمیت بسیاری بوده است. جنبه دیگر اهمیت موضوع مربوط به خود آمریکاست. پس از بیش از یک دهه تلاش برای تمرکز زدایی و چرخش توجه سیاست خارجی ایالات متحده از خاورمیانه به سایر مناطق، دولت بایدن اثبات کرد که واشنگتن می‌تواند صرف نظر از رویکرد سردرگم خود در قبال جنگ غزه، یک منبع تامین کننده امنیت در منطقه باشد.

اما نباید در نتیجه گیری‌ها از این اتفاق بیش از حد اغراق کرد. همزمان با اشتراک مساعی دوستان اسرائیل و در حالی که تل آویو به صورت علنی از ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، اردن و قدرت‌های منطقه بابت کمک هایشان قدردانی می‌کرد، مقام‌های کشور‌های عربی و تحلیلگران به سختی در تلاش بودند تعبیر‌ها درباره تولد خاورمیانه جدید را تعدیل کنند. ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن تصریح کرد که ساقط کردن پهپاد‌های ایرانی دفاع از حریم هوایی کشورش بوده و اگر پهپاد‌هایی از سمت مقابل نیز شلیک می‌شد اردن همان کار را انجام می‌داد.

یک مقام سابق عربی در این باره به من گفت: «باید دید دولت‌ها چه برداشتی از مشروعیت اقدام نظامی اخیر (در دفع حمله ایران) دارند. در دریای سرخ ظاهرا کسی نمی‌خواست بخشی از ائتلاف دریایی‌ای باشد که به منزله دفاع از اسرائیل تلقی می‌شد. هفته گذشته، کشور‌ها پرتابه‌های شلیک شده را به این دلیل ساقط کردند که می‌شد آن را در قالب دفاع از حاکمیت بر آسمانشان تعبیر کرد و نه تمایل به یک جنگ منطقه ای.»

استدلال‌های مهمی این وسط وجود دارد. با توجه به جنایت‌های رخ داده در غزه و خشم بسیاری از شهروندان خاورمیانه از به خاک و خون کشیدن غیر نظامیان توسط ارتش اسرائیل، هیچ رهبر عربی‌ای تمایل ندارد که به صورت علنی در کنار اسرائیل قرار بگیرد، چه رسد به تلاش برای حفظ امنیت آن. با این حال، دفاع از حریم هوایی و جلوگیری از تشدید نزاع منطقه‌ای کنونی نتیجه یکسانی به دنبال دارد: کمک به اسرائیل.

صرف نظر از هیاهو‌های روز‌های اخیر، عملیات نظامی هماهنگی که از اسرائیل در برابر تلفات انسانی و مادی احتمالی محافظت کرد، نشان دهنده پایداری توافقات صلح اردن - اسرائیل و مصر - اسرائیل و همچنین توافقات عادی سازی سال ۲۰۲۰ است. تردیدی نیست که روابط میان دولت‌های اسرائیل و اردن در سال‌های اخیر و با توجه به تمرکز نتانیاهو بر توسعه روابط با کشور‌های حوزه خلیج فارس و اقدامات تحریک آمیز در بیت المقدس و کرانه باختری تحت فشار بوده است. این وضعیت مشکلاتی سیاسی برای ملک عبدالله ایجاد کرده بود و توازن ظریف برقرار شده میان خواسته‌های جمعیت فلسطینی ساکن اردن، جنبش اسلامی فعال این کشور و رهبران قبایل کرانه شرقی از یک سو و ضرورت راهبردی حفظ روابط عمیقا نامحبوب با اسرائیل از سوی دیگر را تهدید می‌کرد.

عزم ملک عبدالله برای حفظ روابط با اسرائیل، با توجه به اهمیت روابط اردن و آمریکا در بردارنده یک دیالوگ امنیتی بود که با وجود تضعیف روابط با اسرائیل در سایر جنبه ها، همچنان برای رهبران اردن از اهمیت برخوردار بود. این همکاری امنیتی زمانی که اسرائیل در سپتامبر ۲۰۲۱ در حوزه تحت مسئولیت سنتکام قرار گرفت تقویت شد. مصری‌ها به نوبه خود ظاهرا نقش قابل تشخیصی در تحولات آخر هفته گذشته ایفا نکردند، اما آن‌ها هم اطمینان یافته اند که به رغم بحران‌های متعددی که روابط دو کشور را از سال ۱۹۷۹ تاکنون تحت تاثیر قرار داده، دیالوگ‌های امنیتی شان با اسرائیل همچنان به قوت خود باقی و برای طرفین سودمند بماند.

منتقدان بدون تردید استدلال خواهند کرد که این روابط امنیتی شده جای تحسین و مباهات چندانی ندارد. روابط میان دولت‌های عربی که مشروعیتشان از جمله به دلیل روابط با اسرائیل زیر سوال است، و یک دولت اسرائیلی که فلسطینیان را قتل عام و سرکوب می‌کند، جز برای رهبران اقتدارگرا و با هدف جلب حمایتی که آن‌ها از واشنگتن دریافت می‌کنند برقرار نیست. اما این موضوع نافی این واقعیت نیست که دیالوگ‌های امنیتی‌ای که سال‌ها بین این کشور‌ها برقرار بوده، در روز ۱۳ آوریل به ثمر نشسته است.

استدلال مبنایی در مورد ضرورت وجود توافقات ابراهیم که بر اساس آن همکاری‌های امنیتی پس از سال‌ها هماهنگی غیررسمی و پنهانی به سرعت توسعه یافت، همچنان پابرجاست. هیچ رهبر عربی در حاشیه خلیج فارس نیست که به نتانیاهو اطمینان داشته باشد و مخالف اقداماتی که ارتش اسرائیل در غزه انجام می‌دهد نباشد، اما اماراتی ها، بحرینی‌ها و سعودی‌ها (که شرکای ساکت توافقات ابراهیم هستند) مطمئنا بیشتر از اسرائیل از ایران ترس دارند. این تاکیدی بر استدلال حامیان توافقات ابراهیم است و اینکه چرا حامیان مردم فلسطین از این توافقات عصبانی هستند: رهبران عربی که روابط خود با اسرائیل را عادی سازی کرده اند، بیش از آنکه به موضوع تشکیل دولت فلسطینی اهمیت بدهند، بر دفع چالش ایران متمرکز هستند. به رغم عدم حضور برخی از سفرای کشور‌های عربی در تل آویو در طول ۶ ماه گذشته، هیچ یک از دولت‌های عربی که دارای روابط با اسرائیل هستند، اقدام به قطع روابط خود نکرده اند. برای مثال دولت عربستان علنا تصریح می‌کند که همچنام متعهد به عادی سازی روابط است، اما مسئولین سعودی خاطر نشان می‌کنند این عادی سازی را منوط به تشکیل دولت فلسطینی خواهند کرد. با این حال پس از همه این خشونت و قتل غیرنظامیان بی گناه در غزه، صرف این واقعیت که عربستان همچنان مایل به پیشبرد روابط خود با اسرائیل است ناگفته‌های زیادی درباره جایگاه موضوع فلسطین در میان اولویت‌های رهبران کشور‌های عربی دارد.

در نهایت پس از آنکه بیش از دو دهه سرمایه گذاری آمریکا برای ایجاد تغییر در خاورمیانه نتیجه چندانی به دنبال نداشت، تلاش هماهنگ هفته گذشته برای جلوگیری از یک جنگ گسترده منطقه‌ای نتیجه رهبری واشنگتن بود. این اقدام نشان داد که زمانی که سیاستگذاران آمریکایی بر جلوگیری از تهدیداتی که ثبات و امنیت منطقه را به خطر می‌اندازد تمرکز کنند، واشنگتن می‌تواند موفق عمل نماید. مطمئنا منتقدان استدلال خواهند کرد که ایالات متحده در توانمندسازی ارتش اسرائیل برای نابود کردن غزه نقش کاملا مخربی را ایفا نموده است. این انتقادی کاملا بجاست. آیا این ناظران یک جنگ تمام عیار منطقه‌ای را ترجیح می‌دهند؟ برخی ممکن است با توجه به نگاهشان نسبت به اسرائیل موافق چنین جنگی باشند، اما سیاست آمریکا بر خلاف چنین سناریویی است.

آخر هفته گذشته بسیاری از تحلیلگران در شبکه‌های اجتماعی و سایر رسانه‌ها با هیجان از این مسئله سخن گفتند که چگونه خاورمیانه جدیدی متولد شده که در آن کشور‌های منطقه تلاشی هماهنگ را برای دفع حملات ایران علیه اسرائیل شکل داده اند، اما آنچه هیجان انگیزتر است اینکه جنگ حاضر تغییر چندانی در مناسبات منطقه‌ای صورت نداده است. دولت‌های منطقه همچنان مرعوب ایران هستند، هیچ تعهد ویژه‌ای به برقراری عدالت در حق فلسطینیان ندارند، خواهان روابط خود با اسرائیل و مایل به ایفای نقش رهبری از جانب واشنگتن هستند.